Ειλισσός μιά εταιρία για τον πολιτισμό / Eilissos a company for culture

Ειλισσός μια εταιρία για τον πολιτισμό
13η περίοδος 2018-2019
Θέατρο - Μουσική - Χορός

Φέτος - περίοδος 2019-2020 - κλείσαμε 15 χρόνια από τότε που αρχίσαμε με τον ένα η τον άλλο τρόπο τις δραστηριότητες μας στο θέατρο "Ειλισσός" ... οι επιλογές μας όλα αυτά τα χρόνια βρήκαν θερμή ανταπόκριση στον κόσμο και μας υποχρέωσαν πολλές φορές σε επαναλήψεις πολλών προγραμμάτων λόγω επιτυχίας ... παράλληλα δεν ξεφύγαμε από τον αυθεντικό χαρακτήρα του Ειλισσού που για μας σημαίνει πειραματισμό, πρωτοτυπία και στόχους καλλιτεχνικούς δημιουργικούς και μόνο ... φέτος λοιπόν θα υπάρξει μια ιδιότυπη "παύση" για να τα "δούμε" και να τα σκεφτούμε όλα αυτά που έγιναν και να προχωρήσουμε μελλοντικά ... τα νέα μας θα τα παρακολουθείτε από εδώ η τα social media ... ευχαριστούμε όλους όσους μας υποστήριξαν με διάφορους τρόπους, κυρίως όμως με την παρουσία τους στις εκδηλώσεις μας ...
Βασίλης Κρητικός
Καλλιτεχνικός Διευθυντής της ΑΜΚΕ "Ειλισσός"

Φέτος συμμετέχω στην παράσταση "Δημιουργία" που εγκαινιάζει τον νέο χώρο της ομάδας "Άτροπος" στο Μεταξουργείο ...
για περισσότερες πληροφορίες πατήστε την αφίσα ...

Μιά υπόγεια πόλη
υφαίνει τον ιστό της
(Καθημερινή 24-2-2008)

Ειλισσός
Το σπίτι της γιαγιάς
Νίκος Βατόπουλος

A Pocketful of Miracles
A fairy-tale house built in 1928, Eilissos is a pocket-theatre for discerning audiences that will make you feel like you've stepped through to the other side of the mirror.
FRIDAY 5 JUNE 2015 ATHENS VIEWS page 19 (ARTS) By Despina Pavlaki

En soirée OÙ SORTIR ?
" EILISSOS ",
UNE EXPÉRIENCE ARTISTIQUE
À PARTAGER…

Ce lieu vous est recommandé
par Isabelle Cervellin-Chevalier
www.vivreathenes.com
Vendredi 29 Mars 2019

_η φωτογραφία απο την παράσταση "γι'αυτούς που βαρέθηκαν να αναπνέουν απο το στόμα" δημοσιεύτηκε στην πρώτη σελίδα της Καθημερινής Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008 και στο ένθετο Τέχνες για την έρευνα "Μια υπόγεια πόλη υφαίνει τον ιστό της" Διακρίνεται όρθιος ο Νίκος Κυριακίδης συγγραφέας του έργου και ηθοποιός. Συμπρωταγωνιστούσε η Ευτυχία Λιβανίου ...
Το πολύ όμορφο κείμενο για το σπίτι της γιαγιάς έγραψε ο Νίκος Βατόπουλος ...

Μια υπόγεια πόλη υφαίνει τον ιστό της
Νίκος Βατόπουλος στην Καθημερινή της Κυριακής
24-2-2008)
Απρόσμενες παραστάσεις μιας αταξινόμητης Αθήνας συσπειρώνουν ένα ετερόκλητο κοινό και τροφοδοτούν χώρους που αιφνιδιάζουν

Ενα μεσημέρι στην οδό Κολοκοτρώνη. Χαζεύεις τις αυτοσχέδιες αφίσες που καλύπτουν τη μισή τζαμαρία ενός μπαρ. Κάποιες επιδεικνύουν αυτάρεσκα τις γραφιστικές τους φιλοδοξίες, άλλες, εντελώς τυποποιημένες, μεταδίδουν το μήνυμά τους: μια συναυλία στο πατάρι ενός δισκοπωλείου, ένα θεατρικό έργο σε κάποιο μπαρ του κέντρου, η νέα παραγωγή μίας ακροβατικής ομάδας σε ένα χώρο που δεν ήξερες ότι υπάρχει. Και μετά η έκπληξη του φίλου σου για ένα σπίτι «κάπου στη Βουλιαγμένης» που ανοίγει το σαλόνι του για να στεγάσει θέατρο τσέπης, ρεσιτάλ λυρικών τραγουδιστών ή κάποια ξεχασμένη ταινία. Και, φυσικά, η δική σου εμπειρία, όταν μία φαινομενικά αδιάφορη βραδινή έξοδος οδήγησε στην αποκάλυψη ενός νέου πολυφωνικού συγκροτήματος που ένωσε τη δημιουργική δίψα εννιά νέων γυναικών.
Τι είναι όλος αυτός ο παράδοξος κόσμος που υπάρχει και δεν υπάρχει, που δεν εμφανίζεται πουθενά, σε καμία τηλεόραση και σε καμία λίστα διασκέδασης και, ωστόσο, κάθε βράδυ υφαίνει τα δικά του δίχτυα για να συναντηθεί με το ετερόκλητο, αταξινόμητο κοινό των μπαρ, του Ιντερνετ και όχι μόνο; Είναι σαν μια δεύτερη Αθήνα, υπόγεια, ανεξερεύνητη, χειροποίητη, να δημιουργεί κάθε βράδυ τις δικές της διαδρομές συσπειρώνοντας μικρές καλλιτεχνικές ομάδες που θέλουν κάτι να μας πουν. Η ανάγκη τους να εκφράσουν αυτό το οποίο δύσκολα εκφράζεται σε περισσότερο συμβατικούς χώρους υποστηρίζει με τη σειρά της αυτόνομους πόλους, διάσπαρτους μέσα στην πόλη, μικρές νησίδες που στήνονται από το τίποτα: σε αστικά σαλόνια, σε μπαρ, σε παλιά συνεργεία. Μια αλυσίδα που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από παλιές και νέες ανάγκες: την περιέργεια, την έλξη του νέου και, κυρίως, την πιεστική ανάγκη να δοθεί φωνή σε όσους αισθάνονται να μην εκπροσωπούνται από τη μέινστριμ Αθήνα.
Ειλισσός
Το σπίτι της γιαγιάς
Ανέβαινα τις σκάλες αυτού του παλιού σπιτιού, στις αρχές της Βουλιαγμένης, περίπου στο «πουθενά», χωρίς να ξέρω καλά καλά ούτε τι θα συναντήσω ούτε για ποιο λόγο είχα επιλέξει Σάββατο βράδυ να ήμουν εκεί. Εγώ ήμουν ο «καινούργιος», η παρέα μου «ήξερε». Είχα μπει ήδη στο χολ ενός σπιτιού, όπου κόψαμε εισιτήρια (15 ευρώ) και στο βάθος σε ένα δωμάτιο που κάποτε μπορεί να ήταν τραπεζαρία ή κάμαρα, ήταν το καπνιστήριο. Κρασί δωρεάν σε καράφες για τους θεατές. Ενα άλλο δωμάτιο ήταν το καμαρίνι και η γκαρνταρόμπα. Είμασταν ήδη όλοι μια μεγάλη παρέα, λίγο αμήχανη είναι η αλήθεια, γιατί νιώθαμε σαν καλεσμένοι σε ένα πάρτι όπου δεν γνωρίζαμε κανένα.
«Θα περάσετε μέσα»… Ο Βασίλης Κρητικός, που εκτός από καλλιτεχνικός διευθυντής του χώρου είναι και λίγο «οικοδεσπότης», είχε καταλάβει προφανώς ότι προσπαθούσα να βρω το στίγμα μου και μου έδειξε την κυρίως αίθουσα. Εκεί θα δινόταν η παράσταση. Ηταν ένα αστικό σαλόνι, με τραπεζαρία και βαριές καρέκλες, και στον ένα τοίχο, που είχε αφεθεί γυμνός, θα υπήρχαν προβολές. «Ηταν το σπίτι της γιαγιάς μου», ψιθύρισε η διακριτική οικοδέσποινα, που πολύ επιδέξεια έκανε τα πάντα να λειτουργούν αθόρυβα. Διαλέξαμε τις θέσεις μας, πήραμε και το κρασί μας μέσα και περιμέναμε σαν παιδιά να σβήσουν τα φώτα. Υπήρχε ένα στοιχείο αυτοσχεδιασμού, αλλά και μια αδημονία για το «καινούργιο». Ο κόσμος μαζεύτηκε σιγά σιγά, μέτρησα 30 - 35 άτομα, από 20τόσο έως 50τόσο, πολύ μικρές συντροφιές που κρατούσαν την ανάσα τους. Γόνατα σχεδόν σε επαφή, λίγο πιο στενά από ό,τι σε αίθουσα αναμονής ιατρείου, μόνο που εδώ υπήρχε μια μαγεία. Γύρω γύρω οι θεατές, όλοι περιμετρικά, δεν είχες να φοβηθείς κανένα καπέλο σε κομψό κεφάλι ή ακούρευτο «γίγαντα» να κάθεται μπροστά σου. Σκηνή, πουθενά. Μα, πού θα παίξουν οι ηθοποιοί;
Πρεμιέρα και τρακ
Είχαμε έρθει να δούμε μια παράσταση διάρκειας μίας ώρας με τον περίεργο τίτλο «Γι’ αυτούς που βαρέθηκαν ν’ αναπνέουν απ’ το στόμα». Ηταν η πρεμιέρα και το τρακ ηθοποιών και θεατών μαζί «κρεμόταν» στον αέρα. Ηθελες όλα να πάνε καλά, γιατί και εσύ, ο θεατής, ήσουν κομμάτι αυτού που γινόταν. Δύο ηθοποιοί όλοι κι όλοι. Θα έπαιζαν μπροστά μας. Νιώθαμε ήδη ωτακουστές, ηδονοβλεψίες, αμίλητη παρέα τους. Ο Νίκος Κυριακίδης ήταν και ο συγγραφέας εκτός από συμπρωταγωνιστής της Ευτυχίας Λιβανίου. Λεπτό το λεπτό, το κείμενο, κοφτερό, έξυπνο, σε σημείο χειμαρρώδες και ευτυχώς με χιούμορ, σε έπαιρνε μαζί του. Υπήρχε ερωτισμός και ένταση και δυνατές ερμηνείες με ωραίες φωνές, σε αυτό το παλιό σαλόνι, σε ένα ξεχασμένο σπίτι της οδού που ακούει στο όνομα Αγλαονίκης, πάροδος Βουλιαγμένης, ένα χειμωνιάτικο Σαββατόβραδο στην αχανή θάλασσα της Αθήνας. Είμασταν χωμένοι εκεί, σε αυτό το σπίτι του 1928, και βλέπαμε μια φρέσκια θεατρική δράση του τώρα, να ξετυλίγεται μπροστά μας, ανάσα την ανάσα, γόνατο με γόνατο, γουλιά τη γουλιά, με ποτήρια κρασί πλάι, αλλά με τις καρδιές μας να φτερουγίζουν περιέργως.
«Μήπως γίνεται κάτι εδώ;». Στον «Ειλισσό», που κάποιοι από τους αναγνώστες μας θα έχουν ήδη ανακαλύψει. Σαν θέατρο τσέπης, σαν συρτάρι μνήμης, σαν μοχλός δημιουργίας, ανοιγοκλείνει για να στεγάσει ηθοποιούς, βαρύτονους ή σοπράνο, να προβάλει ξεχασμένες και δυσεύρετες ταινίες και να μας πει επιτέλους ότι όποιος θέλει μπορεί να δώσει χρώμα και χαρά και ένταση στην τυποποίηση της ψυχαγωγίας. Σε αυτό το παλιό σπίτι είχαμε γίνει μέτοχοι μιας μυσταγωγίας. Είχα πάει tabula rasa και έφυγα λίγο μουδιασμένος. Κάτι μου έλεγε ότι θα επέστρεφα. Αγλαονίκης 3 & Βουλιαγμένης 40.

Για τον Ειλισσό έγραψε παραπάνω ο Νίκος Βατόπουλος στην Καθημερινή της Κυριακής (24-2-2008)

Taking in a show at pocket-theatre Eilissos is like taking up art director Vassilis Kritikos on a dare. Going up a spiral staircase, it doesn’t take long to realise you’ve walked straight into an alternate universe. What you’ll encounter once you walk through the door of this 1928 house is entertainment in its purest form. But let’s take things from the top. Having spent more than 30 years in informatics, owner Vassilis Kritikos decided to take the plunge and follow his heart right before the credit crunch started creeping in. And yet, all he feels about giving up his business and dedicating himself to the arts is lucky. “I always had a great passion for music and theatre, ever since I was a little boy,” he muses. “So, after I hit 50, I decided to make my dream come true. That’s more or less how Eilissos was born and I’m happy to be able to do what I’ve always wanted.” The beautiful bones of this old Athenian residence, belonging to his wife’s family, have remained untouched, shrouding all performances in a cloud of mystery. In fact, the feeling you’ve walked right into someone’s house never really leaves you, reinforced by the owner’s warm-hearted welcome, complete with a glass of wine or a simple bonbon. Each room seems to be alive with memories, housing Kritikos’ many collections along with antique furniture and a spirit of times gone by. It’s like a vault of memories, a Pandora’s box, but nothing bad could ever come of unleashing its secrets. At Eilissos, entertainment has a different kind of intensity, coloured by the charmingly petite spaces that make you feel like Alice in Wonderland – after you’ve taken a bite of the magic mushroom. Watching a performance in what appears to have been the family living room, means sitting elbow-to-elbow with a complete stranger. The only thing the two of you will have in common is your burning desire to be part of this oncein-a-lifetime experience. The Eilissos repertoire is varied and often unexpected. From forgotten, hard-to-find films, to pocket-theatre shows, chamber music performances and vocal acrobatics, courtesy of baritones and sopranos, it all feels surprising and new – probably because the distance between the artist and the audience is almost abolished. “We usually choose performances that fit the space and our artistic vision,” says Kritikos. “Eilissos functions as a platform for new and established artists with unusual proposals and we do our best to foster creativity. It has become something of a tradition, so people usually approach us with very interesting suggestions”.

Candidly Yours
One of the most unforgettable performances of this past season, to be staged in English in London’s Lion and Unicorn Theatre on June 6th and at Andipa Gallery on June 7th, was “Candid”, a two-woman-show born out of a real-life encounter with an almost poetic resonance. Ingeniously inhabiting Eilissos’ chambers of miracles, “Candid”, which moved freely around the house before ending up in the main hall, is both mystical and casual at the same time. In its heart lies a friendship, the kind we’ve all experienced, cherished, buried and resurrected throughout our lifetimes. Our bond with a long-lost best friend. Devised by Vanio Papadelli and Tania Batzoglou, two Greek performers and drama scholars based in the UK, “Candid” has all the trappings of a truth or dare game, complete with the girlish whimsy and the bite of bitterness that often undercuts female relationships. ...

Το μικρό είνια ωραίο
(Τα ΝΕΑ 4-6-2008)
Κώστας Γεωργουσόπουλος

είχαμε την τιμή να παρακολουθήσει και να γράψει για την παράσταση της Ναταλίας Κατσού και τον Ειλισσό ο Κώστας Γεωργουσόπουλος ... και να μας ακολουθήσει στο κοντινό Τρίκυκλο όπου απολαύσαμε τις σκέψεις του και τις ιστορίες απο το θέατρο που μας διηγήθηκε ...

Η σεζόν φεύγει, οι νέοι έρχονται
(Ελευθεροτυπία 24-5-2009)
Εφη Μαρίνου

_«Morendo» είναι μια ερμηνευτική οδηγία που σημαίνει «σβηστά», εννοώντας ότι η μουσική σβήνει σταδιακά. Ο όρος χρησιμοποιείται στην όπερα, κυρίως στις σκηνές θανάτου. «Μορέντο» τιτλοφορείται και το έργο που έγραψε και σκηνοθέτησε η Ολγα Λασκαράτου και πρωτοπαρουσιάστηκε στον Ειλισσό ... μετά ταξίδεψε και μέχρι τη Νέα Υόρκη!

Vous êtes à Athènes et vous souhaitez vivre une expérience artistique? Eilissos est un lieu hors des sentiers battus, dédié à l’art: expositions, théâtre, musique…

Eilissos, un espace dédié à l’art
O «Ειλισσόs» est un petit espace dédié à l’Art. La scène est gérée par une association à but non lucratif créée en 2006 par un groupe d’artistes et de professionnels dans le but de favoriser l’expérimentation et l’expression artistique sous toutes ses formes.

Un lieu unique dans le centre d’AthènesEilissos est une maison ancienne au centre d’Athènes. Il se situe entre les quartiers de Metz et de Néos Kosmos. Et porte le nom du fleuve qui coulait autrefois à proximité.

La maison abrite désormais un « théâtre de poche » qui peut devenir une scène musicale ou un lieu d’expositions en fonction des besoins du moment.

Cet endroit chaleureux donne à de nouveaux talents une chance de faire leurs premiers pas sur scène. Mais il reçoit aussi des artistes de renom ce qui donne lieu, souvent, à des moments aussi magiques qu’imprévus.

Un lieu chaleureux et à taille humaine
Vassilis et Chara Kritikos ont su créer un décor au charme envoûtant où tout est prévu pour que chacun, artiste et spectateur, se sente chez lui, entre amis. Une quarantaine de places disposées en gradin, un éclairage savamment feutré, un verre de vin, une bière, et place au spectacle…

Les événements musicaux ou théâtraux sont proposés habituellement les vendredi, samedi et dimanche soir à partir de 21h30.

Vous pouvez retrouver la programmation de Eilissos sur les évènements de leur page Facebook.

Tο "The Theater Case" επιστρέφει
(Αθηνόραμα 28-1-2010)
Ιλειάνα Δημάδη
Μαρία Κρύου

το "The Theater Case" απο την θεατρική ομάδα βλακlist που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε συνεχείς παραστάσεις στον Ειλισσό την περίοδο 2009-2010 προκάλεσε πολύ θετικές κριτικές και σχόλια στον τύπο και σε διάφορα sites ...

«… ένα φιλόξενο χώρο τέχνης, ο οποίος στεγάζεται σ’ ένα παλιό νεοκλασικό (ο χώρος της υποδοχής με το πιάνο και το φωτισμένο παράθυρο σε μεταφέρει στην Αθήνα του ’50, ενώ στο δωμάτιο του γραφείου με τη βιβλιοθήκη μπορείς να πιεις κρασάκι και να ακούσεις μουσική από το ραδιόφωνο)»
Έγραφε το Αθηνόραμα
(Ιλεάνα Δημάδη-Μαρία Κρύου)
της 28-1-10

Αιγαιοπελαγίτικο "τρίγωνο"
(Ελευθεροτυπία 9-2-2011)
Γιώργος Βιδάλης

για το "Νησί" δεύτερο έργο των βλακlist στον Ειλισσό (περίοδος 2010-2011) έγραψε ο Γιώργος Βιδάλης στην Ελευθεροτυπία ... ευχόμαστε σύντομα η εφημερίδα που αγαπήσαμε και υποστηρίζαμε απο το 1974 εως και τα τέλη του 2011 να επανέλθει σύντομα στα περίπτερα.

Απόψε φίλα με
(Ελευθεροτυπία 19-2-2009)
Γιώργος Βιδάλης

η Νικόλ Κονστάντε επιστρέφει στον Ειλισσό - μετά την επιτυχία της το 2008 στο "Cabaret du coeur" - με το "Απόψε φίλα με" και ο Γιώργος Βιδάλης της αφιερώνει ένα πολύ ωραίο κείμενο ...

μουσικές βραδιές που έγιναν ήδη στην περίοδο 2018-2019 στον Ειλισσό

Στον ζεστό χώρο του Ειλισσού,
με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του bistrot athénien,
σημαντικοί καλλιτέχνες
μας πρόσφεραν και πάλι φέτος
γεναιόδωρα την τέχνη τους ...
σε ένα live γι'αυτούς που αγαπούν και ... ακούν τη μουσική !

Οι μουσικές παραστάσεις που πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβρη 2018 & Γενάρη, Φλεβάρη, Μάρτη , Απρίλη, Μάιο, Ιούνιο 2019 παρακάτω ...
πατήστε τις αφίσες για να δείτε πληροφορίες για την κάθε συναυλία αλλά και φωτογραφικό και άλλο υλικό

στην περίοδο, 2018 - 2019, οι θεατρικές παραστάσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Θέατρο Ειλισσός
πατήστε τις αφίσες για να δείτε πληροφορίες για την κάθε εκδήλωση αλλά και φωτογραφικό και άλλο υλικό ...

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ - ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ
   για τη ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ "ΔΗΛΟΣ"
   Περίοδος 2018-2019
Διοργάνωση : Ειλισσός - μια εταιρία για τον πολιτισμό  ... για έκτη συνεχή χρονιά
Φέτος

στο 1ο έτος, Tai Ji για ηθοποιούς με τον Μύρωνα Γυπάκη (WDP)
Πατήστε το link στο λογότυπο της Σχολής παραπάνω για να οδηγηθείτε στη σελίδα με όλα τα εργαστήρια για τη Δήλο με πληροφορίες & φωτογραφικό υλικό

Ότι παρουσιάσαμε τα περασμένα 15 χρόνια στο Θέατρο Ειλισσός & στη neverland & σε άλλους χώρους ... στο αρχείο του Ειλισσού

Ειλισσός 15 χρόνια !

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ

μια σελίδα αφιερωμένη
στο "φτωχό θέατρο"
του Jerzy Grotowski ...

με υλικό που θα εμπλουτίζεται συνεχώς
με νέες αναρτήσεις ...
μια επιλογή από σκέψεις, άρθρα, μελέτες και άλλο υλικό ...

Bibhaban
The Experimental Theatre Company
Αύγουστος 2015 στην Καλκούτα ...
11th -17th August 2015 Kolkata, India
Celebrating 82nd birth anniversary of Jerzy Grotowski
(11th August 1933 – 14th January 1999)

Bibhaban In association with Theatre House presents:
Towards a better world : Baul Music, Performance & Theatre Workshop
"... it is not important whether it is called a theatre. Such a place is necessary. If a theatre did not exist, another pretext would be found." (Jerzy Grotowski)

Link to the site of Bibhaban The Experimental Theatre Company : https://sites.google.com/site/journeybibhaban/home

για τον Ειλισσό ...

Το μικρό είνια ωραίο(Τα ΝΕΑ 4-6-2008)Κώστας Γεωργουσόπουλος

Η σεζόν φεύγει, οι νέοι έρχονται(Ελευθεροτυπία 24-5-2009)Εφη Μαρίνου

Tο "The Theater Case" επιστρέφει(Αθηνόραμα 28-1-2010)Ιλειάνα ΔημάδηΜαρία Κρύου

Αιγαιοπελαγίτικο "τρίγωνο"(Ελευθεροτυπία 9-2-2011)Γιώργος Βιδάλης

Απόψε φίλα με (Ελευθεροτυπία 19-2-2009)Γιώργος Βιδάλης